توبه

توبه ی صادقانه و اشک از روی شرمندگی آب رحمتی است

برسیاهی ها و ظلمت های وجود, یعنی ممکن است شخص خطاکار به محض توجه

اشتباهش را جبران کرده باشد و خداوند به رحمتش در گذشته باشد.

((ان الله تعالی اشد فرحآ بتوبه عبده من رجل اضل راحلته و زاده فی لیله ظلما فوجدها,

فالله اشد فرحآ بتوبه عبده من ذلک الرجل براحله حین وجدها.))

«شادی خداوند از توبه بنده اش بیشتر است تا شادی مردی که در شبی تار,شتر و ره توشه خود را گم کند وسپس آن را بیابد؛خداوند از توبه ی بنده خود شاد میشود تا ان مرد که پیدا کردن شتر خود شادمان گردد.»

امام باقر(ع)